update: η σιωπη

και η  σταδιακη καταστροφη της

Πςςςς...

Με πιάνω να μιλάω μόνος μου μα όχι σε μένα. Ενδιαφέρων , πάντως θεός δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως το ίντερνετ και διάφορα προγράμματα που καταπολεμούν τη μοναξιά.

Δεν έχω πρόβλημα στα μάτια αλλά δεν βλέπω και πολύ καλά μάλλον γιατί κάθε φορά που σχολιάζω κάτι που μας δείχνουν οι άλλοι με κοιτούν περίεργα.

Στην πρώτη εικοσαετία της ζωής μου οι ιδέες μου είναι ήδη για σκότωμα, και ήδη πολλοί περιμένουν πως και πώς να τις δουν να πεθαίνουν. Άλλοι μου προτείνουν να τις νοθεύσω μα δεν μπορώ˙

Γουστάρω την μέθη , τις ολιγάριθμες παρέες.

Πςςςς ποίηση.

Ειρμοί.

Σαπίλα

Ο κόσμος σου είναι σάπιος. Και ο δικός μου είναι σάπιος επίσης. Το θέμα είναι ότι αντί του να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε την αρρώστια και να μείνουμε ζωντανοί κοιτάμε να σαπίσουμε όμορφα.

Απ’ όταν γεννιόμαστε αρχίζει η διεργασία του θανάτου μας, ΑΡΓΟΠΑΙΘΕΝΟΥΜΕ, απλά το χαροπάλεμα μας διαρκεί περισσότερο και δεν παρατηρείται εύκολα γιατί το καλύπτουν το άγχος να βρεις μια δουλειά, να πάρεις προαγωγή και ύστερα σύνταξη. Σε άλλους τον καλύπτουν τα ποιήματα και τα βιβλία που προάγουν την σκέψη. Άλλοι πάλι προτιμούν να αγοράζουν επώνυμα σάβανα και να πηγαίνουν σε μεταμεσονύκτια ομαδικά ξεσαλώματα. Δεν γαμιέται, στην τελική δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να πεθάνει με τον τρόπο που του αρέσει. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΨΟΦΟ λοιπόν.

Ώρες, ώρες αναρωτιέμαι σε τι εχω φταίξει και μπορώ να σκέπτομαι. Είναι επώδυνο. Ζηλεύω τους ηλιθίους γιατί  αισθάνονται χαρούμενοι εκ' του φυσικού τους ενώ εγώ χρειάζομαι μπύρες. Και οι μπύρες κοστίζουν.

Αφού είμαστε εύθραυστοι πέφτω με δύναμη στο πάτωμα και σπάω σε χίλια κομμάτια τα ανιαρά καλοκαιριάτικα βράδια για να μαζέψουν τα θρύψαλα μου ήσυχα οι σκουπιδιάρηδες των έξι προ μεσημβρίας. Κομμάτι προς κομμάτι, έτσι ώστε να μη με δουν οι παρομοίως εύθραυστοι συνάνθρωποι μου και τους χαλάσει η μέρα. Έστω και για ένα δεκάλεπτο. Έστω και για μόνο μια στιγμή ακόμη.

Κράτα με όσο με νιώθεις μα άφησε με όταν σταματήσω να σε πληρώνω. Ο σκοπός δεν είναι η γνώση αλλά η συνειδητοποιημένη άποψη για μια πληθώρα πραγμάτων και τα παιδιά μας το ξέρουν καλά αυτό. Εκτός απ τις φορές που βλέπουν τηλεόραση.

Μένω στάσιμος σε αυτά που όλοι γύρω μεταλλάσσονται και μεταλλάσσομαι σε αυτά που οι άλλοι φοβούνται.

 Μπορεί η κοινωνικότητα να είναι προσόν αλλά η αντικοινωνικότητα λόγω αηδίας για τις περιορισμένες αντιλήψεις των άλλων είναι ευλογία.

Κράτα με όσο με νιώθεις με πέταξε με όταν στ6αματησω να σε πληρώνω. Βασικά πέταξε με όταν σταματήσω να πληρώνω γενικότερα, γιατί βλέπεις, αν δεν πληρώνω κάποιον τότε δεν θα αγοράζω κάτι και θα είμαι μάλλον πολύ ανίκανος και άχρηστος και οι ανίκανοι και οι άχρηστοι είναι για τα σκουπίδια.

Και τα ποιήματα τους το ίδιο μάλλον.
...

Σαπίλα.

ΝΕΥΡΑ

Σε μισώ
Οπότε μίσησε με
Γιατί η σκέτη αδράνεια με κάνει να βαριέμαι
Δεν καταλήγω κάπου όπως πάντα και χαλιέμαι
Όταν σκέψεις αδιέξοδα
Τον εγκέφαλο μου καίνε
Ερωτήματα –γόρδιοι δεσμοί,
Που, πως, ποτέ και γιατί
προσπάθεια κουραστική
Καμία φορά κάτι πάει να ειπωθεί
Πάνω σε κάποιο χαρτί
Αλλά το τρώει η σιωπή
Αφού οι πιο πολλοί από εσάς για τα λεγόμενα τους
Είσαστε ή βλάκες ή κουφοί.
Νέα μέρα, με φόντο και πάλι το κουτί
Και για συμπλήρωμα μια σάπια μουσική
να βγαίνει από την τιβί
σιωπή! σιωπή!
πάλι αναλώνομαι σε τοίχους,
μιλώ σε λίγους
άμα δεν είχα εχθρούς δεν θα 'χα  φίλους
γι’ αυτό επιλεγώ πόλεμο να κάνω με εκείνους
παιδί του κτήνους σε αιώνια αυτό-εξορια
γαμιέται η απληστία και όσοι χλευάζουν τα βιβλία
 ένα δυο τρία,
αυτό-οργάνωση, γνώση και ατομιστική αναρχία

μέχρι την αταξική μας κοινωνία θα κάνουμε φασαρία.