ο προσωπικός διπροσωπισμός μου

με την μάσκα μου για ατου μου να κοιτώ με τα πλαστικά μου μάτια τα πλαστικά μάτια της μάσκας του εχθρού μου

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Η ελπίδα πρέπει να πεθάνει πρώτη.



Ο κόσμος έχει γεμίσει από πτώματα. Νεκρές, κενές  ζωές γεμίζουν την κοινότητα και την κενότητα τους με φτηνά περιεχόμενα και λεζάντες.  Μην κόβεις βόλτες σαν σβούρα στο μυαλό μου με κουράζεις. Δώσε μου κάτι που θα με κάνει και θα σε κάνει καλύτερο ή μην με αγγίζεις, μου προκαλείς πονοκέφαλο. Ο σκοπός δεν υπήρξε ποτέ και το μέσο σε γαμάει αντί να σε φέρνει πιο κοντά σε αυτόν. 

Η ματαιότητα ξεχειλίζει από παντού και όλοι τρέχουν πανικόβλητοι να καλύψουν το λεκέ  λέγοντας και κάνοντας οτιδήποτε. Ανθρώπινη ματαιοδοξία, το πιο εθιστικό και βλαβερό ναρκωτικό που εφευρέθηκε ποτέ. Η ματαιοδοξία είναι απόρροια της ελπίδας. Η ελπίδα είναι αυτό που επινόησε ο άνθρωπος για να μην χρειαστεί να τολμήσει ποτέ να κάνει κάτι ώστε να πετύχει τον πιο υψηλό του στόχο. Ο υψηλός στόχος είναι μακριά και όσο λιγότερο σκέπτεσαι τόσο λιγότερο βλέπεις την διαδρομή προς αυτόν. Άλλωστε η σκέψη είναι πράγμα κουραστικό για τον άνθρωπο έτσι δεν είναι διπλανέ;

Ξεχνάς το στόχο λοιπόν και γεμίζεις την ζωή σου με επίκαιρα τσεκ-ποιντς για να την παλέψεις. Βάζεις στόχους μικρούς, πιο χαμηλούς που χρειάζονται λιγότερη σκέψη, πράξη και ψάξιμο, στόχους πιο ανθρώπινους. Σιγά, σιγά οι μικροί στόχοι πληθαίνουν, κάπου μπερδεύονται με τις υποχρεώσεις και τον βιοπορισμό, κάπου με την νύστα και το φαγητό, κάπου με το αλκοόλ ή οποιαδήποτε  άλλη μαλακία καταναλώνεις για να νιώσεις λιγότερο πιθήκι και να βρεις το θάρρος να την πέσεις σε καμιά γκομενίτσα. Ο υψηλός στόχος γίνεται μια εικόνα θολή και ξεχνιέται, η ελπίδα κυριαρχεί. 

Η ελπίδα είναι εκεί και σε καθησυχάζει, εφ’ όσων ελπίζεις είσαι ηθικά σωστός, είσαι ενεργός και ζωντανός. Μιλάς για τον στόχο σου, μιλάς για τις ελπίδες που ‘χεις για τον στόχο σου. Κάπου κοντά σου και εγώ, σε ακούω και σε αναλύω, είμαι σαν και εσένα μα πολεμώ με την ελπίδα μου και προσπαθώ να την σκοτώσω. Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας. Τώρα όπου πρόβατο βάλε άνθρωπος και όπου βελάζοντας βάλε ελπίζοντας. Πιάσε τα νοήματα.

Η ελπίδα είναι ο συμβιβασμός του άστο για αύριο, του θα ‘ρθει που θα πάει και του θα γίνει γιατί έτσι πρέπει να γίνει εν τέλει. Αφού είμαστε όλοι μας καλά παιδιά έτσι δεν είναι διπλανέ;

Η ελπίδα είναι εχθρός της ορθολογικής σκέψης  και της στοχευμένης πράξης. Η ελπίδα είναι το εμπόδιο που σε κρατά μακριά από το να δεις κατάμουτρα την πραγματικότητα και τα σκατά στα οποία είσαι χωμένος ως το λαιμό. Και να κάνεις κάτι γ’ αυτό. Είναι το εμπόδιο  που σε κρατά από το να αποφασίσεις να προχωρήσεις από τα λόγια στην πράξη. Η ελπίδα είναι ο φόβος και ο φόβος γεννά τον συμβιβασμό και την καταπίεση του ΕΓΩ και των ΘΕΛΩ σου. Η ελπίδα σε σπρώχνει στην καθορισμένη αντίδραση και δραστηριότητα, στην μαζοποίηση, στην έλλειψη οποιασδήποτε κριτικής, στις εντολές.

Σκέψου, δράσε. Βαλε μπρος την νόησή σου, σκούντα το μυαλό σου. Καθόρισε ποιος είσαι, τι θέλεις και ποιον δρόμο θα ακολουθήσεις για να ολοκληρωθείς, για να φτάσεις τα θέλω σου, να φτάσεις τον υψηλό στόχο.

Ελευθερία ή ελπίδα. Για να μην ζεις νεκρός πρέπει η ελπίδα επιτέλους να πεθάνει και να δώσει την θέση της σε κάτι άλλο.  Κάτι ζωντανό.

Εσύ διαλέγεις.

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Μια από τα ίδια



Άλλη μια μέρα στον βόθρο. Έναν όροφο χαμηλότερα κάθε φορά. Τα πράγματα κυλάνε ήρεμα. Όλα ήσυχα, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ εγκαθιδρύει χρόνια σχέση με την καθημερινότητα σου και η σαπίλα της ποτίζει τα ρούχα σου, τις πράξεις σου, τις σκέψεις σου. Φτάνει ως το κόκαλο και συνεχίζει ακάθεκτη.

Τα πάντα έχουν παγώσει γύρω μου. Παγωμένα μυαλά και αντιλήψεις, παγωμένες ηθικές και συνειδήσεις. Το κεφάλι μου είναι και αυτό παγωμένο. Καμιά δημιουργία, καμιά ορμή, καμιά ώθηση. Γυρνάς όλη την μέρα από ίδρυμα σε ίδρυμα, μοχθώντας για κάτι που δεν ήθελες ποτέ ή για κάτι που ενώ του δίνεις την ζωή σου δεν θα σου δώσει ζωή ποτέ. Παγωμένες ζωές γύρω μου.

Για να ξεφύγεις από την πρέζα της καθημερινότητας «κουμπώνεσαι» με ότι υποκατάστατο πραγματικότητας μπορείς να βρεις. Συζητήσεις, συναναστροφές, θεωρίες και αναλύσεις, δράσεις και άραγμα. Στην προσπάθεια σου να δημιουργήσεις την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνεις , κάνεις τα πάντα και, ταυτοχρόνως, δεν κάνεις τίποτα.  Λόγια λόγια λόγια. Κάθε συμβιβασμός και άλλη μια δόση για να αποφύγεις την παράνοια της ανοίας.

«ψάχνω για δράση μα βρίσκω μπροστά μου την εκμετάλλευση/η νόηση ξεμένει χωρίς εφαρμογή και η αντίληψη γεννά την κατάθλιψη».

Ο κόσμος με γράφει στα αρχίδια του και του το ανταποδίδω. Από την μια τριγυρνώ ανάμεσα σε κούφιους ανθρώπους και όταν βαριέμαι προσπαθώ να νιώσω κούφιος γιατί ακριβώς βαριέμαι και η μοναξιά μου την δίνει στα νεύρα. Έτσι και αλλιώς δεν έχω κάτι να χάσω, ότι ήταν να χάσουμε το χάσαμε διπλανέ. Από την άλλη δεν γαμιέσαι, δεν θέλω να ζεις γιατί να θέλω να μιλήσω μαζί σου; Είσαι τόσο κοινός, τόσο κενός, μηχανισμός. Μπορώ να σε αναλύσω. Πάρε τον πούλο, καλύτερα μόνος παρά με ένα ηλίθιο αγκαλιά, τι κι αν είμαστε «συνάδελφοι».

Και εσύ μην με κοιτάς περίεργα σύντροφε, δεν είμαι εγώ ο παράξενος. Έλα να μιλήσουμε, έλα να ζυμωθούμε, έλα να ξεδιπλώσουμε τα κεφάλια  μας. Έλα γιατί δεν την παλεύω να τραβηχτώ σπίτι από τώρα. Κρίνε με και άσε με να σε κρίνω. Αν δεν πεθάνεις και δεν πεθάνω πως θα πεθάνει ο κακός μας εαυτός; Αν δεν πεθάνουμε πως θα ξαναγεννηθούμε; Έλα να φάμε τα μυαλά μας για να θρέψουμε την σκέψη μας. Άσε το χόρτο και πιασε κάνα βιβλίο ακούς; Δεν θέλω να πάμε σε πάρτι, να γίνουμε όπλο θέλω. Μας νικάνε γιατί ζούμε στην αδράνεια και βουτηγμένοι σε κάθε είδους ψυχολογικής «πρέζας» για να μην βουτήξουμε στην πραγματικότητα σύντροφε. Γιατί αν βουτήξεις νηφάλιος κάποια στιγμή θα χρειαστεί να πάρεις ανάσα. Και κάθε ανάσα είναι πόλεμος μην το ξεχνάς. Αν πάλι βουτήξεις για να ξεφύγεις θα πνιγείς. Και εγώ πτώματα για συντρόφους δεν χρειάζομαι. 

Μπορείς να κράξεις τώρα και να βγάλεις και κάνα κείμενο αλλά μην ξεχνάς ότι σου μιλώ και τι πάει να πει αυτό. 

 Πιάνομαι από όπου μπορώ. Ψάχνω ανθρώπους, άτομα- ΕΓΩ, μέσα στις μάζες των αδαών ανθρωπόμορφων πιθήκων.  Ψάχνω τα ΕΓΩ-δημιουργούς, τα ΕΓΩ που θα φέρουν την αλλαγή,  «άτομα με προσωπικότητα, κρίση, άποψη και σκέψη». Εντάσσομαι σε σύνολα αποτελούμενα από πολλά ΕΓΩ που συγκροτούν ένα υγιή και δυνατό ΕΜΕΙΣ. 

Να πάει να γαμηθεί η άκριτη συλλογικοποίηση και ο γενικός κοινοτισμός. Είμαι ένας σιχαμένος πόζερος ελιτιστής. Πες με και αντεπαναστάτη ή ηλίθιο ή ότι άλλο καυλώνεις, δεν με νοιάζει. Έχω στόχο, σκοπό και πλάνο και κάθε απλοϊκός και αντιδραστικός ψευτο-επαναστάτης μπορεί να μου κλάσει του πούτσο ελεύθερα.  

Μια από τα ίδια διπλανέ, όλα ήρεμα και ήσυχα. Μα μέσα στον βόθρο κάτι επιτέλους κινείτε. 

ΦΟΒΗΣΟΥ 














 Μια από τα ίδια ή μήπως οχι;